Το τσίπουρο Σπορέας

Καθώς μεγαλώνει το τσίπουρο Σπορέας αρχίζει, σαν όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν, να διαμορφώνει τον χαρακτήρα του. Και να τα πρώτα χαρακτηριστικά του: • Βολεύεται με ταπεινούς μεζέδες όπως οι ελίτσες λίγη φέτα και παξιμαδάκι. • Δροσίζεται με αγγουράκι και ντοματούλα. • Ταιριάζει με παστά και αλίπαστα όπως το καπνιστό σκουμπρί, η λακέρδα, ο κολιός και οι αντζούγιες. • Κάνει καλή παρέα στα τουρσιά και σε όλες τις αλοιφές (ταραμά, τυροκαυτερή, τζατζίκι, μελιτζανοσαλάτα. πάπρικα κλπ) • Συνοδεύεται από τυριά φρέσκα λιπαρά, πικάντικα ή παλαιωμένα. • Είναι καλός φίλος των αλλαντικών (σαλάμι αέρος, παστουρμά, καβουρμά κ.ά) • Δεν θα απαρνηθεί κάποια μαγειρευτά ( ντολμάδες, ρεβίθια, φασόλια ξερά στον φούρνο κ.ά.) • Τρελαίνεται με ό,τι βγαίνει απ’ το τηγάνι, θαλασσινά (καλαμάρια, γάβρο, κουτσομούρες, μαρίδα ), αλλαντικά (λουκάνικα κεφτέδες και σουτζουκάκια), ζαρζαβατικά (κολοκυθάκια, μελιτζάνες, πιπεριές), σαγανάκια (μύδια, γαρίδες). • Ερωτοτροπεί με τα χταπόδια και τα μεγάλα ψάρια στη σχάρα.

Μαύρα Λιβάδια - Αγνή Σιούλα

Έρχονται με την ομίχλη

Π.Κ.Μ. Δημοτικές εκλογές 18 Μαΐου 2014

Έρχονται με την ομίχλη

Α΄ Χειρουργική Κλινική Γ.Ν.Σερρών: Μια όαση παρέα με την κατάθλιψη!

Την ώρα που τα πάντα καταρρέουν και δε βλέπεις ελπίδα μπροστά σου, την ώρα που νιώθεις προδομένος από τους πολιτικούς, από την ίδια την πατρίδα σου, την ώρα που αναρωτιέσαι και λες «γιατί τόση αδικία στις πλάτες μου;» είναι φυσικό να θλίβεσαι να μελαγχολείς να καταρρακώνεσαι, να μην έχεις κουράγιο να συνεχίσεις με κέφι και χαμόγελο τη ζωή. Προγραμμάτισες πράγματα στη ζωή σου με βάση τις αποδοχές που είχες και τώρα δε σου βγαίνουν, χτυπά το τηλέφωνό σου και φοβάσαι πως είναι από την τράπεζα, μετάνιωσες για τα τετραγωνικά του σπιτιού σου, φοβάσαι μήπως κάποιος από την οικογένεια ή και εσύ ακόμα είσαι αύριο άνεργος.
Σκέψου τώρα, μέσα σ’ όλα αυτά, να είσαι γιατρός ή νοσηλευτής που σημαίνει ότι καθημερινά προστίθεται πάνω σου η δυστυχία και ο πόνος του κόσμου. Ως εργαζόμενος στο νοσοκομείο είσαι υποχρεωμένος να τραβάς το κουπί στη γαλέρα συνεχίσεις να δουλεύεις, να τραβάς το κουπί στη γαλέρα, σα να μην τρέχει τίποτα. Κι ας τρέχουν μέσα σου πολλά. Τότε τελείς υπό κατάρρευση.
Έχοντας όλα αυτά σαν δεδομένα στη σκέψη μου, βρέθηκα νοσηλευόμενος για λίγες μέρες στην Α΄ Χειρουργική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών.
Σε όλες τις παραπάνω σκέψεις μου προστέθηκε και η κατά καιρούς «πληροφόρηση» από κάποιους «ματσουκοφόρους ρεπόρτερς» τοπικού τηλεοπτικού σταθμού που μιλούν για υποβαθμισμένες υπηρεσίες στο νοσοκομείο Σερρών, για απάνθρωπη συμπεριφορά του προσωπικού, για «Γολγοθάδες» ασθενών σε τριτοκοσμικές συνθήκες.
«Κουράγιο» είπα μέσα μου τρομαγμένος, «μια μικροεπεμβασούλα είναι, λίγες μέρες νοσηλείας, υπομονή κι όλα θα τελειώσουν γρήγορα».
Η επέμβαση έγινε και μετά από πέντε μέρες νοσηλείας, βρίσκομαι στο σπίτι μου, είμαι καλά, με πολύ καλή διάθεση.
Οι πέντε όμως αυτές ημέρες ήταν και ημέρες σπουδών και μαθημάτων ζωής.
Πρώτα απ’ όλα διαπίστωσα ότι οι υπηρεσίες που παρέχονται στη συγκεκριμένη κλινική είναι υψηλού επιπέδου από γιατρούς που με επικεφαλής τον χειρουργό κ. Νικολαΐδη εμπνέουν σιγουριά. Ανθρώπινη προσέγγιση, επεξήγηση της κατάστασής σου, οδηγίες για τα «πρέπει» τα «μην» και τα «δεν».
Τα μεγάλα μαθήματα όμως τα πήρα από το νοσηλευτικό προσωπικό.
Παρά την υποβάθμιση των μισθών τους, παρά την απαξίωση του κοινωνικού τους ρόλου, παρά τις άδικες επιθέσεις που δέχονται δεν το βάζουν κάτω. Εξακολουθούν να θεωρούν δική τους υπόθεση, όχι μόνο την καθημερινή επίπονη και επικίνδυνη εργασία τους αλλά υπερβαίνοντας εαυτόν παρέχουν σοβαρή ψυχολογική υποστήριξη στους ασθενείς. Πάντα βρίσκουν να πουν μια καλή κουβέντα, να παρηγορήσουν και να τονώσουν το ηθικό του ασθενή.
Οι νοσηλεύτριες, πάντα παρούσες, σκορπίζουν χαμόγελα, ανέχονται την γκρίνια του πόνου των ασθενών, προσπαθούν να εξασφαλίζουν ένα ζεστό, όμορφο, ανθρώπινο περιβάλλον, όσο αυτό είναι δυνατό μέσα σε μια χειρουργική κλινική.
Έχουν βεβαίως επίγνωση της δυσμενούς οικονομικής τους κατάστασης καθώς και της περιρρέουσας απαξιωτικής επίθεσης που δέχονται. Βάζουν όμως πάνω από όλα το καθήκον για τον άνθρωπο. Το φιλότιμό τους οδηγός και δύναμή τους.
Κανείς βέβαια δεν αισθάνεται τυχερός όταν οδηγείται σε ένα χειρουργείο και σε μια χειρουργική κλινική για νοσηλεία. Να είστε σίγουροι όμως ότι θα αισθανθεί την ανθρωπιά, αν οδηγηθεί στην Α΄ Χειρουργική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών. Προσωπικά θα ήθελα να ευχαριστήσω από τα βάθη της ψυχής μου το Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικό. Όμορφοι Άνθρωποι!

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΣ

Τα τελευταία χρόνια αναβιώνει σε χώρες κυρίως της Ευρώπης το φαινόμενο του ρατσισμού. Οι διακρίσεις δεν περιορίζονται πλέον μόνο στο χρώμα και τη φυλή, αλλά παίρνουν και κοινωνική διάσταση, αφού περιλαμβάνουν μετανάστες, ανέργους, πολιτικές και θρησκευτικές μειονότητες και άλλες ομάδες πληθυσμού.

Στην πατρίδα μας όπου φιλοξενούνται εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, εν μέσω οικονομικής κρίσης και με την ανεργία να χτυπάει στο «κόκκινο», είναι εμφανής ο κίνδυνος για λόγους πολιτικής και γενικότερης σύγχυσης, να αναπτυχθούν ρατσιστικές αντιλήψεις, πάθη και βίαιες αντιδράσεις, φανατισμοί και μισαλλοδοξίες.

Εμείς, ΟΛΟΙ οι άνθρωποι του Ποδοσφαίρου, έχουμε διαπιστώσει από πρώτο χέρι, πόσο αρμονικά μπορούν να συνεργαστούν, να αγκαλιαστούν, να πανηγυρίσουν νέοι από διαφορετικές χώρες, διαφορετικές φυλές, διαφορετικές θρησκείες γιορτάζοντας μαζί την κάθε ποδοσφαιρική συνάντηση, σκορπώντας συγκινήσεις σε εκατομμύρια φιλάθλους.

Σαν ομάδα εμείς η ΝΙΚΗ ΧΡΙΣΤΟΣ, χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία της UEFA να αναδείξει αυτό το δεκαπενθήμερο τα προβλήματα του ρατσισμού και της βίας στην κατεύθυνση του σεβασμού της διαφορετικότητας στο παιχνίδι.

Σαν ένδειξη της συμμετοχής μας σ’ αυτή τη δράση της UEFA οι παίκτες της ομάδας μας στο παιχνίδι που έπαιξε με την ομάδα της Αμμουδιάς το Σάββατο 15 Οκτωβρίου φορούσαν κόκκινα περιβραχιόνια. Πιστεύουμε ότι με αυτή την πρωτοβουλία μας προσθέτουμε και εμείς κάτι στις χιλιάδες δράσεις που γίνονται αυτές τις δύο εβδομάδες απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την Ευρώπη, από παιδικά σωματεία μέχρι τις διοργανώσεις του Champions League και του Europa League.

Θέλουμε ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις, έναν κόσμο που να τους χωράει όλους. Φωνάζουμε κατά της βίας στα γήπεδα και κατά του ρατσισμού. Για να ακουστούν δυνατά όσοι δεν έχουν φωνή.